آب یکی از مواد مایع و فراوان‌ترین مادهٔ مرکب بر روی سطح کره زمین و بستر اولیه حیات به شکلی که امروزه می‌شناسیم، است. بیش از ۷۵٪ وزن یک انسان از آب تشکیل شده‌است و نیز بیش از ۷۰٪ سطح کره زمین را آب پوشانده است (نزدیک به ۳۶۰ میلیون از ۵۱۰ میلیون کیلومتر مربع) با وجود این حجم عظیم آب تنها ۲ درصد از آبهای کره زمین شیرین و قابل شرب است و باقی آن به علت محلول بودن انواع نمک‌ها خصوصاً نمک طعام غیر قابل استفاده است. از همین دو درصد آب شیرین بیش از ۹۰ درصد به صورت منجمد در دو قطب زمین و دور از دسترس بشر واقع شده‌است.
آب در گویش‌های محلی به نامهای مختلف یاد می‌شود.[۱][۲]
برای مثال در زبان خراسان جنوبی به آن ِأو(به ضم همزه)(ow)می گویند.؛ در فیزیک بر اساس حالت ماده آب معمولاً به این نام‌ها خوانده می‌شود:
در علم هواشناسی حالت‌های مختلف آب بر اساس نوع بارش یا معلق بودن آن در جو طبقه بندی می‌شود:
در علم محیط زیست:
بر اساس منبعی که آب در آن قرار دارد و یا از آن به دست می‌آید:
- آب زیرزمینی
- آب معدنی
- آب سطحی
- آب دریا
- آب چشمه
- آب قنات
- آب چاه
بر اساس نوع مصرف:
- آب آشامیدنی (یا آب شیر یا آب شرب)
- آب معدنی
- آب خالص
- آب یونیزه قلیایی سبک
بر اساس کیفیت فیزیکی:
بر اساس مشخصات شیمیایی:
بر اساس مسائل مذهبی:
کمک های اولیه